Zdarza się, że w naszym życiu musimy zmierzyć się z trudnym zadaniem zorganizowania pogrzebu. Czy jednak mamy prawo zająć się organizacją pogrzebu dla osoby niespokrewnionej? W dzisiejszym artykule pochylimy się nad tymi zagadnieniami, aby przybliżyć Państwu nie tylko aspekty prawne związane z organizacją pogrzebu osoby niespokrewnionej.
Przepisy polskiego prawa nie wprowadzają wyraźnych ograniczeń co do tego, kto może zająć się organizacją pogrzebu. Prawo funeralne reguluje ustawodawstwo wewnętrzne, w szczególności Kodeks cywilny oraz Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Najważniejszym przepisem jest art. 31 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że trzeba pochować zwłoki „zgodnie z prawem i zwyczajami obowiązującymi w miejscu pochówku”.
Zgodnie z ustawodawstwem rolę organizatora pogrzebu mogą pełnić osoby bezpośrednio spokrewnione ze zmarłym, ale także w przypadku braku takich osób – osoby trzecie. Oczywiście, realizacja takiego obowiązku może wiązać się z uzyskaniem zgody rodziny zmarłego, a także spełnieniem wszelkich formalności wynikających z przepisów prawa.
W przypadku osób, które nie są spokrewnione ze zmarłym, organizacja pochówku może się wiązać także z dodatkowymi wyzwaniami etycznymi i psychologicznymi. Warto zastanowić się nad tym, czy nasza decyzja o zaangażowaniu się w organizację pogrzebu dla osoby niespokrewnionej nie będzie odbierana jako ingerencja w sprawy rodziny, czy też jako nieodpowiednie zachowanie.
Z jednej strony zaangażowanie w pogrzebie może być odbierane jako przejaw życzliwości i żalu po stracie bliskiej osoby. Z drugiej jednak strony może prowadzić do konfliktów z rodziną zmarłego, która może odczuwać, że to właśnie oni powinni mieć decydujący głos w kwestii organizacji pogrzebu.
